Dag 8: Staafkerken, watervallen en de gletsjer Nigardsbreen

Wat een ongelofelijke mooie dag was dit! Toen we wakker werden regende het enorm en ook tijdens het ontbijt zaten we bijna bovenop elkaar om de regendruppels te ontwijken, maar aan het einde van de ochtend klaarde het in ene op en kwam er blauwe lucht te voorschijn.

Voor onze route door Noorwegen volgen we voor een groot deel de route die beschreven staat op een blog van stralend schrijven en daaruit hadden we voor vandaag ook route op het oog. Maar voor we vertrokken zijn we toch eerst nog even naar het fjord bij de camping gelopen, want die hadden we alleen nog maar met veel bewolking gezien. 

Het bleek eb, waar gister het water nog ver kwam was het nu best een stuk terug gelopen en lagen er stukken droog die gisteravond dus nog onder water stonden. Het water was als een spiegel en ik heb veel mooie foto’s gemaakt. 

Toen werd het toch wel tijd om op stap te gaan. Als eerste staken we met een pont het water over en volgden we de weg naar Kaupanger om een staafkerk te bewonderen. Deze staafkerk komt uit de 12 eeuw. Het bijzondere van een staafkerk is dat deze volledig van hout gemaakt is. Tijdens de rest van de route kwamen we meerdere staafkerken tegen, ook moderne.

Vervolgens hebben we de route naar Sogndal genomen en daarna richting Gaupne waar je af kunt buigen naar de weg die je leidt naar de Nigardsbreen.

Onderweg zagen we de een na de andere waterval, prachtig om te zien. Ook zijn we een paar keer gestopt om foto’s te maken van het snelstromende gletsjerwater welke soms met veel kabaal naar beneden raast.

En in ene was daar dan het zicht op de Nigardsbreen. De  Nigardsbreen is een zijarm van Europa's grootste gletsjer, de Jostedalsbreen. Om er (redelijk) dichtbij te komen moet je een stukje tolweg rijden en daarna is het nog een aardige wandeling naar het ijs toe.

We begonnen met zijn vijven aan de wandeling, maar al snel bedachten Roos en ik dat we het niet zagen zitten, het klimmen en klauteren over soms lastige stukjes. Dus Michiel is met de jongens door gelopen en Roos en ik hebben het bootje genomen, die ons voorbij het lastigste stuk bracht. Daar hebben we gewacht op de mannen, dat duurde niet eens lang. Joep en Daan vonden het klauteren fantastisch. Vervolgens zijn we met ons vijven doorgelopen. Ook toen was het nog een wandeling van zon drie kwartier om bij het ijs te komen. 

Roos en ik hebben dat niet helemaal gedaan omdat we ook nog weer terug moesten lopen om op tijd te zijn voor het laatste bootje terug. Michiel is wel doorgelopen met de jongens. 

De hele tocht was het uitzicht spectaculair en vanuit de gletsjer stroomde het smeltwater met een enorme kracht en veel geraas.

En wat was ik trots op de jongens dat ze dit helemaal gelopen hebben! Morgen vast wel wat spierpijntjes.